|
terug
naar café
Proefnotitie
Port Ellen 22 jaar - 43% - Signatory flesnr. 129 (van 312)
De
achtste!
Dames en heren, hier ben ik weer eens met een proefnotitie van wederom
een juweeltje. Deze dram heb ik genoten tijdens de stamtafelproeverij.
Dit is elk jaar weer een proeverij waar je echt bij moet zijn. De meest
prachtige drams komen hier voor je neus te staan. Ik noem een
Glenglassaugh 1973, of een Tomatin uit 1968. En ja.....misschien is een
Ardbeg uit 91 ook wel een prettige. De L&B zit volgepakt met
genieters. Ik moet nu niet teveel reclame maken want dan zit het de
volgende keer volgeboekt en is er geen plaats meer voor mij.
De whisky die ik eruit heb gepikt is een schitterende Port Ellen van 22
jaar oud. Een botteling van de onafhankelijke bottelaar Signatory. Een
bedrijf dat al heel wat mooie bottelingen op zijn naam heeft staan. U
weet wel, die mooie grote flessen met grote kurk. Echter, dit is een
normale fles met turqouise etiket.
De fles is nr 129 van de 312, dat is dus geen fles die om de hoek bij de
Gall en Gall staat. Het alcohol-percentage bedraagt 43% dus een
gigantische alcoholklap hoef ik niet te verwachten.
De geur is in eerste instantie niet overweldigend. Dat wil zeggen, geen
explosie of prikkel. Ik ruik een klein beetje turf, heel in de
verte. Wel wat duidelijker naar voren komt een soort ziltige geur. Zoals
zand ruikt als de vloed is verdwenen. En tussendoor komt er toch ook wel
een citrusje naar binnen. Later met wat druppeltjes water wordt het wat
rokeriger, wat zilter. Een mooie oude haven. Makkelijk te visualiseren.
De eerste slok gaat prettig naar binnen. De smaak is er meteen. Vrij vol
en droog. Ook hier komt de haven terug. Je loopt tussen de boten op de
kade. Beetje raar wat ik nu ga zeggen, maar: Ik proef de geur van teer.
Tsjah! Eh.....goed. Ondanks de lichte droogte is de whisky ook wel wat
olie-ig en een tikkeltje kruidig. De slokjes zijn heel vriendelijk maar
stoer.
Met wat water komt er wat meer turf naar boven maar geeft verder niet
veel verandering.
De afdronk is warm, rokerig en een klein beetje zoet. De turf blijft ook
goed achter. En na een paar seconden proef je het hout, dat het wat een
droge finish geeft.
Voor wie een licht zilte en licht rokerige whisky wil proberen is dit
echt een aanrader. Niet te overweldigend en vriendelijk. Erg lekker!
Daar komtie weer:
Slainte!!!
Proefnotitie
en verslag van het Whiskyweekend 17 en 18 januari 2009!
Om te
beginnen: Degenen die geen plaatsje hebben kunnen bemachtigen voor 1 van
de 4 sessies van het afgelopen whiskyweekend, lees het onderstaande niet.
Dat kan namelijk voor een nog grotere teleurstelling zorgen.
Afgelopen 17 en 18 januari was het weer zover. De 2e editie van het whiskyweekend
in whiskycafé L&B was een feit. Zaterdag en zondag stonden 2
sessies per dag op het programma. De eerste op zaterdag tussen 14:00 en
16:30 gevolgd door een sessie van 17:00 tot 19:30. De zondag had
hetzelfde schema.
Ik had dit jaar wederom gekozen voor de 2e zaterdagsessie en kwam samen
met mijn whiskymaatje Alex en nieuwkomers Wesseling senior en Jeroen om
17:00 aan. Vol verwachting kan ik zeggen, want de 1e editie was een
groot succes.
Ik zal kort uitleggen hoe het werkte. Bij binnenkomst stonden Aleid en Léon
al enthousiast klaar voor de ontvangst. Eerst jas ophangen, daarna
het betaalmiddel (de L&B-tjes) in ontvangst nemen waarmee de
whiskies kunnen worden "betaald" en.......de 1101e whisky
nuttigen. Bij de vorige editie kregen we de 1001e en een jaar later
zitten we dus over de 1100.
Proefnotitie Bunnahabhain 1997 cask strengt
De 1101e is een Bunnahabhain van maarliefst 54.45% alcohol die van
1997 tot 2008 in een hogshead heeft mogen rijpen. Ik mag wel zeggen: een
goeie binnenkomer. Wederom een prachtige fles met een eigen L&B
etiket. Een prachtige goud-gele kleur. De geur is duidelijk ruig. Turf
en zilt voeren de boventoon waaronder ook een zuurtje geroken kan worden.
Echt een overweldigende geur. Heel vol en bij mensen met verkoudheid
zullen de luchtwegen zeker "ontstoppen".
De smaak is ook echt heerlijk en goed te onderscheiden ondanks het hoge
alcoholpercentage. Weer veel turf, maar nu ook wat grassig, en aarde. Ja,
ik weet het, een leek die dit leest zou zeggen dat je dat toch niet voor
je lol drinkt. Maar mensen die wat gevorderd zijn zullen precies weten
wat ik bedoel en die smaak erg waarderen. De smaak is heel puur en heeft
een mooie balans. Licht zoet is de "Bunna" ook wel. De smaak
blijft na het doorslikken ook goed lang hangen waarbij de turf toch ook
weer de boventoon voert. Voor mensen die het te sterk vinden doen een
paar druppeltjes water wonderen. De smaak blijft vrijwel gelijk, alleen
wordt het allemaal wat zoeter. En schrik niet van de kleur, die zal
namelijk vertroebelen. Dat heeft met de filtratie te maken, maar daar
zal ik verder niet op ingaan, want ik wil graag nog wat verder vertellen
over de rest van de avond. De 1101e is in ieder geval weer een
"must drink".
Goed, we waren dus binnen en de eerste al achter de kiezen. En wie waren
er aanwezig? Firma van Wees, Bresser en Timmer, besnorde vriend Loek van
International Marques en een nieuwkomer op het weekend: Whisky Import
Nederland. We bekeken aandachtig het "menu" wat we kregen bij
binnenkomst. En ja....dat is vermoeiend. Zoveel moois, zoveel te proeven.
Best frustrerend maar toch hemels. Bij van Wees kon een Caperdonich uit
1972 geproefd worden (cask strength). Ook stonden er 2 whiskies uit
India die eerlijk gezegd best lekker waren. Voornamelijk de peated
versie van deze Amrut was prima. Whisky Import Nederland had een
heerlijke Springbank en een 23 jaar oude Inchgower uit een sherry cask.
Wat dacht u van 26 jaar oude Brora? Dat juweeltje kon bij Bresser en
Timmer gehaald worden die overigens ook een mooie collectie
Bruichladdich bij zich hadden. En Loek? Mr. International Marques had
naast een prachtige Balvenie 30 als hoogtepunt een Glennfiddich 1972
Vintage bij zich. En deze paar whiskies waren er dus maar een paar van
de ruim 70 die er geproefd konden worden. Goddelijk!
Dit 2e whiskyweekend was wederom een gigantisch succes. Heerlijk om
iedereen zo enthousiast te zien. Zowel leveranciers en de gasten genoten
duidelijk.
En Aleid en Léon natuurlijk ook. Zeker als het allemaal goed verloopt,
het is natuurlijk niet niets om zoiets te organiseren.
Maarja, er hangt natuurlijk dan ook wel een plakaat van de "Scotch Single
Malt Whisky Award 2008" aan de muur! Te verdiend voor woorden!
Was het nog maar vrijdag 16 januari............
_________________________________________________________________________________
Daar
issie weeeeeeeeeer!!
Proefnotitie
6 (21 december 2008)
Miltonduff 37 jaar
Gordon & McPhail
Als
je zoals ik al een jaar of 10-11 in een whiskybar komt, ben je vast ook wel
eens benieuwd wat de favoriete whisky van de eigenaar is. Meer dan 1100
whiskies, hoe kan je daar nou een favorietenlijst van maken? Toch heb ik
de nummer 3 van Léon Elshoff mogen proeven voor de 6e proefnotitie. En
waar hebben we het dan over? We hebben het over een Miltonduff van 37
jaar oud. Gebotteld door de jongens van Gordon & McPhail, die
overigens veel andere leeftijden van Miltonduff botellen. De distillery
ligt vlakbij Elgin in de Speyside met een jaarlijkse productie van meer
dan 5 miljoen liter.
Nu het glas voor me: Een hele mooie donkergoude kleur komt uit een erg
stijlvolle fles. Zo'n fles die mooi staat in de kast. Hij ruikt
veelzijdig. Ik ruik duidelijk fruit met vanille. Maar wat ik ook ruik,
ik weet niet of u die geur kent, is de geur van een toko. Zo'n beetje
muffig kruidige lucht. Aziatisch zeg maar. Ik weet het, het ziet er niet
uit als u dit leest, maar toch is het echt zo. Erg verassend en lekker.
Na mijn eerste slokje ontploft de smaak als een bom in mijn mond. Wat
heerlijk. De smaak is geweldig vol. Rokerig, turf, fruit, aarde, noten,
vanille, het is er allemaal. En dat alles gaat als een olie-ige
substantie naar beneden. Niet te sterk want deze Miltonduff is een
whisky van 40%. Erg soepel dus.
De afdronk is heel mooi lang waarbij toch die toko weer even bovenkomt.
Een beetje bitter, rokerig en droog. Deze afdronk maakt dat deze whisky
toch wel behoorlijk complex genoemd mag worden. Kan ook niet anders
met deze leeftijd. Hij bleef nog lang bij me hangen, ook de volgende
ochtend nog. Ik denk dat we met z'n allen ook wel mogen
concluderen dat dhr. Elshoff een goeie smaak heeft. Goh!! Verrassend!!
Heerlijke whisky!
Dames en heren, ik verheug me gigantisch op het whiskyweekend in de
L&B op 17 en 18 januari. Geef u snel op, het gaat erg hard met de
verkoop en geloof me, u wilt dit niet missen. Opgeven kan op www.whiskyweekend.nl
Tot de volgende keer,
Slainte, Wes.
Proefnotitie
5 (5 augustus 2008)
Tobermory 15 - Limited
Edition
Mensen, wat is het lang geleden dat ik een proefnotitie heb geschreven.
De laatste was na het zeer geslaagde whiskyweekend. Ik kan me herinneren
dat het toen al vroeg donker was. Nu zijn we al goed op weg in de zomer.
Gek om een proefnotitie over whisky te schrijven terwijl het buiten 33
graden is. In de zomer is het voor mij toch altijd wat lastiger om een
keuze te maken. De ruige, stoere flessen laat ik toch wat vaker staan.
In plaats daarvan drink ik wat zoetere en fruitigere whiskies.
En de whisky die daar eigenlijk wel bij past is de Tobermory 15, Limited
Edition. De distillery staat op het eiland Mull. Ten westen van Oban.
Het is het 4 na grootste eiland van Schotland. Tobermory is de hoofdstad
van het eiland, misschien bekend door de kleurige huisjes aan de
waterlijn. Maar genoeg Veronica Travel, de whisky:
Gek genoeg heeft deze whisky de eerste 14 jaar op het vaste land
doorgebracht in Olorosso Sherryvaten van het González Byass-huis. Voor
het laatste jaar is de whisky teruggebracht naar Mull. Wat
meteen opvalt is de prachtige fles. Prachtig glaswerk gecombineerd met
een simpel etiket. Daar hou ik van, niet teveel blahblah. De kleur
is fantastisch. Mooi donker. Dit is duidelijk de invloed van de
Olorosso-vaten. Het alcoholpercentage is 46,3%.
"Schenk maar in Léon!"
De geur die het glas uitkomt is redelijk ingewikkeld te noemen. Er is
veel te ruiken namelijk. Wat de boventoon voert is de sherry. Maar
tegelijkertijd ruikt het alsof ik in een snoepwinkel sta waar een klein
brandje is geweest. Heel zoet en fruitachtig maar tegelijkertijd ook
rokerig. Mooie combinatie lijkt mij.
De smaak bij de eerste slok doet ook veel sherry naar boven komen.
Heerlijk droog en fruiterig met een vrij stevige body. Ook begeef
ik me weer in de snoepwinkel qua smaak. Na wat meerdere slokjes komt er
ook iets van kruiden naar boven, peperig. De balans is echt
geweldig te noemen. De afdronk is lekker lang en vol. Het kruidige van
de whisky blijft ook hier het langste over. Ik zou het geen
beginners-whisky kunnen noemen want deze 15 jaar oude jongen is echt
redelijk complex te noemen. Maar voor de geoefende "heerlijke
smaaksensatieliefhebber" is dit zeker een whisky die je moet
proberen.
Geniet van de zomer en tot de volgende keer.
Cheers, Wes.
Proefnotitie
4 (17 februari 2008):
L&B's
1001ste - Caol Ila 1999
Zaterdag 19 januari j.l. was het zover. Het eerste L&B whiskyweekend.
Natuurlijk had ik me ingeschreven voor dit spannende festijn. Samen met
mijn vaste whiskymaatje Alex kwamen we aan bij L&B voor de tweede
sessie op de zaterdag. Vele enthousiaste mensen stonden buiten voor de
deur. Dat waren de nagenieters van de eerste sessie die (jammer voor
deze heren) plaats moesten maken voor de mensen van de 2e sessie.
Gezellige drukte in de kroeg. 4 whiskystandjes in 4 hoeken. Achter de
bar waren International Marques en de Firma van Wees te vinden terwijl
in de "zithoeken" Cadenhead en Bresser en Timmer te vinden
waren. In de "Bourbonhoek" stond Robin Brilleman met zijn
whiskylectuur. Onze jas werd netjes opgehangen door Aleid en we kregen
ons betaalmiddel voor de avond. Pokerfiches als "L&B-tjes. En
daarna...ja...daarna kregen we een binnenkomertje. L&B's 1001ste
whisky. Een fantastische binnenkomer mag ik wel zeggen.
De 1001ste betreft een Caol Ila van 59.9%. Het bourbonvat ingegaan
op 17-11-1999 en rechtstreeks de fles ingegoten op 17-09-2007. De fles
heeft een prachtig etiket met als middelpunt een foto van Aleid en Léon.
De whisky heeft een echt Caol Ila kleurtje, lekker licht en blijft mooi
aan de binnenkant van het glas hangen. Turf voert de geurinvasie aan die
mijn neus binnenkomt als ik die het glas induw. Natuurlijk meteen
gevolgd door ziltigheid en rokerigheid. De rook overheerst niet zodat de
whisky soepel ruikt. Ik proost met Alex, Leon en Aleid en we nemen de
eerste slok. Heerlijk, ik proef het eilandkarakter. Ziltigheid en sterk.
Rokerig en vol. Echt zoals een Caol Ila hoort te zijn. In de verte proef
ik een zoetje wat deze whisky echt heel aangenaam maakt. Na het
doorslikken is het de zoetigheid die het langst blijft hangen. Mooi hoe
zo'n whisky kan verschillen in geur, smaak en afdronk. Het grappige is
dat je helemaal niet doorhebt dat deze whisky 59.9% alcohol bevat. Hij
gaat erg soepel naar beneden. Heerlijk. Natuurlijk ook een paar
druppeltjes water erbij. Dit haalt eigenlijk alleen de zoetigheid meer
naar voren en krijgt de whisky ook een beetje een wat olie-ig karakter.
Ook heel lekker, maar minder Caol Ila. Zonder water is de smaak stoerder
en blijft de smaak langer hangen. Het begin van het whiskyweekend was
voor ons ontzettend goed geslaagd. Wat een heerlijke whisky, echt de
1001ste waardig. Léon en Aleid mogen er echt trots op zijn.
En na
dat prachtige begin bleef het de hele avond genieten van al het
prachtige wat de diverse heren hadden meegenomen. Ik vond, en met mij
vele anderen, dat dit een prachtig initiatief was en ik hoop dat het
whiskyweekend zeker terug zal komen. Petje af.
Tot snel en blijf genieten.
Wes
Proefnotitie
3 (december 2007):
CLYNELISH 13 JAAR NC2 - Bottelaar Duncan
Taylor
In het noorden van Schotland, aan de oostkust in de plaats Brora ligt
de Clynelish-distillery, opgericht in 1819. We kunnen de whisky die hier
vandaan komt dus wel echt een Highland whisky noemen. De whisky die ik
voor mijn derde proefnotitie heb geproefd komt echter niet rechtstreeks
uit de distillery, maar is een onafhankelijke botteling van de jongens
van Duncan Taylor. Om precies te zijn heb ik de "Duncan Taylor
Clynelish 13Y NC2" geproefd. De eerste 3 woorden zijn duidelijk en
13Y staat natuurlijk voor de leeftijd. Maar waar staat NC2 nou toch voor?
Dat zal ik u zeggen. NC2 staat voor "Non-chillfiltered" en
"Non-Coloured". Kortom de whisky is zo puur mogelijk gehouden
door niet de superkleine houtvezeltjes en andere "viezigheid"
eruit te filteren die de whisky zijn karakter geven. En aan de kleur is
ook niets gedaan.
Het ziet er ook licht uit, de whisky in mijn glas. Ik snuif een volle
geur op. Niet scherp zoals je zou verwachten voor een kustwhisky, maar
heel zacht en zoetig. Het maakt eerlijk gezegd niet veel indruk.
De smaak maakt veel goed. Hier proef ik toch weer een beetje de
ziltigheid die ik gewend ben van een Clynelish. Zo heel stiekem op de
achtergrond. Heerlijk! Een klein beetje citrus en zoetigheid proef ik
ook. Wat ook naar voren komt is de olie-ige substantie van de
whisky. Hij blijft prachtig aan je glas hangen en blijft lang in je mond
achter. Dat is ook typisch Clynelish.
De afdronk is helaas dan toch weer wat minder. Alleen de citrus en
zoetigheid blijft over, maar niet voor lang. De slok is echt snel
verdwenen.
Ik ben echt een groot fan van Clynelish. Maar ik moet eerlijk zeggen dat
deze botteling een beetje tegenvalt. De geur en afdronk zijn gewoon niet
zoals het moet zijn. Dus slok nemen en niet doorslikken. Dan is het een
heerlijke whisky!!
Fijne dagen en een prachtig whiskyvol 2008 toegewenst.
Proefnotitie
2:
BALVENIE 17 JAAR - SHERRY OAK
Mijn
tweede proefnotitie gaat tot mijn grote vreugde weer over een
whisky van een distilleerderij die hoog in mijn favorietenlijst staat,
namelijk The Balvenie. Deze whisky komt van de bekende Grant-familie
distilleerderijen, gelegen nabij het plaatsje Dufftown op maar een
steenworp afstand van zijn grotere broer de "Glenfiddich
Distillery". Zoals ik in mijn introductietekst al heb geschreven,
ben ik aan whisky verslingerd geraakt door ooit een Balvenie 10 jaar
"Founders Reserve" gedronken te hebben. De zachtheid, het
fruitige, vanille, eigenlijk alles wat je doet denken aan lente zit in
bijna elke Balvenie botteling.
Nu kreeg ik de "zware" taak om een proefnotitie te
schrijven over de "Balvenie 17 - Sherry Oak" . Een
nieuwe botteling waarbij de whisky heerlijk 17 jaar lang in een Olorosso
sherryvat heeft gelegen, hetgeen je meteen ruikt als je het glas naar je
neus brengt. Een warme sherrygeur prikkelt je neus. Ook de fruitigheid
ontbreekt natuurlijk niet. Tikkeltje citrusvruchten....smakelijk. Maar
heel stiekem komt er ook iets kruidigs naarboven. Niet helemaal te
plaatsen, kortom, slokje nemen.
Wat meteen opvalt is dat de eerste slok droog aanvoelt. Heel duidelijk
de invloeden van het sherryvat dus.
Wat ik mooi vind aan een droge whisky, is dat de smaak dan extra naar
voren komt. En wat proef ik dan bij deze whisky? Natuurlijk de vanille
en citrus, de zoetigheid. Maar wat me het meest opvalt is dat de lichte
hint van kruiden bij de geur, in de smaak heel sterk aanwezig is.
Overheersend eigenlijk! Heel apart voor een Balvenie. Nootmuskaat,
kaneel en zelfs een beetje peper komen naar boven. Erg interessant.
Drie druppeltjes water erbij. Immers, de toevoeging van een heel klein
beetje water breekt de alcoholspiegel open. Het klinkt een beetje
moeilijk, maar het is net alsof er een vliesje openbreekt en alle geuren en
smaken die de whisky bevat willen ontsnappen en zich willen laten gelden.
Mijn drie druppeltjes water maken een behoorlijk verschil. De
geur komt tot een explosie waarbij de fruitigheid de boventoon voert.
Het slokje dat erop volgt is ook veel explosiever. Het wordt wat
toegankelijker en zachter. Ook nu komt er meer fruit en zoetigheid naar
voren en zijn de kruiden wat naar de achtergrond verdrongen.
Het wordt iets meer "Balvenie".
De afdronk is één en al droge zoetigheid. Heel lekker. Balvenie heeft
mij voor de zoveelste keer een glimlach op mijn gezicht bezorgd.
(Een tip voor alle mensen die hierdoor benieuwd zijn geworden: 18
november is er in whiskycafe L&B een proeverij verzorgd door Loek
Fransen, "Mister International Marques". Daarbij zal er
van hele bijzondere whiskies van de Grant familie genoten worden)
Tot de volgende keer,
Wesley Wesseling
Proefnotitie
1:
CAOL
ILA - 10 JAAR - VINTAGE BOTTELING - SIGNATORY
De
eerste whisky die ik voor de proefnotitie geproefd heb is er gelijk één
waar ik echt voor warm kan lopen. De "Caol Ila". En in dit
geval hebben we het over een Signatory Vintage botteling. Deze
onafhankelijke bottelaar heeft al heel wat smakelijke bottelingen op de
markt gebracht, dus deze moest zeker geproefd worden. Zoals veel Islay
whiskies is ook Caol Ila een vrij stevige whisky. Echter zeker niet
steviger als bijvoorbeeld een Ardbeg of Laphroaig. Bijna zonder
uitzondering komt er een stevige turf -en rokerige geur vanaf die ook
duidelijk in de smaak terugkomt. Ook de ziltige invloeden zijn bij
de meeste bottelingen wel aanwezig.
De 10 jaar oude Signatory Vintage botteling is voor mij nieuw dus ik was
zeer benieuwd. De kleur is licht en de whisky blijft mooi aan het glas
hangen, iets wat ik altijd wel fijn vind. Dan de geur (nose).
Typisch Caol Ila. Duidelijk komt de turf en rook naar boven. Echter,
mijn neus ontvangt niet de prikkelingen die ik normaal bij een Caol Ila
wel heb. De volheid zit er wel duidelijk in en de zee is ook niet ver
weg. Tikkie kruidig. Het is echt een milde Islay geur. Heel prettig.
De eerste slok geeft me echt het Caol Ila gevoel. De heerlijke turfrook
proef je meteen. Het kruidige uit de geur is er een beetje en in de
verte komt er zelfs wat zoetigheid naar boven. Het rolt heerlijk dik
over de tong. Maar ook dit zonder de prikkelingen die er normaal in
zitten. Toch krijg ik kippenvel en dat is voor mij het teken dat de
whisky lekker is. Nadat de slok door mijn keelgat de diepte opzoekt
blijft weer de turf lang in mijn mond hangen. Niks geen scherpe
gevoelens in mijn keel. Het drinkt zó makkelijk weg voor een Caol Ila.
Heel apart. Een klein beetje bitterheid is wat overgebleven is aan de
afdronk en na een tiental seconden smacht ik naar de volgende slok.
Ik kan u vertellen, voor een Islay whisky was dit glas snel leeg.
Zoals ik eerder zei, hou je niet van de heftige prikkels van
een Islay whisky maar ben je toch benieuwd naar de typische Islay smaak,
is dit een hele leuke en fijne whisky om te drinken. Zacht, extreem
zacht. Een blijvertje!
Tot de volgende "Proefnotitie", het zal mij benieuwen.
|